30 Ocak 2014 Perşembe

Trabzon Hakkında Detaylı Bilgiler

Trabzon Hakkında Detaylı Bilgiler:
Yüz ölçümü : 4.685 km²
İl Trafik No : 61
Doğu Karadeniz Bölgesinde yer alan Trabzon Kafkasların ve İran transit yolunun başlangıcında yer alır. Karadenize kıyısı olan diğer ülkelerin limanlarıyla bağlantısı bulunmaktadır. Tarihi ve doğa güzellikleri ile dört mevsim gezip görülebilecek turizm şehridir.
Trabzonun İlçeleri
Trabzon ilinin ilçeleri; Akçaabat, Araklı, Arsin, Beşikdözü, Çarşıbaşı, Çaykara, Dernekpazarı, Düzköy, Hayrat, Köprübaşı, Maçka, Of, Sürmene, Şalpazarı, Tonya, Vakfıkebir ve Yomra’dır.
Trabzonun Coğrafyası
Güneyinde Gümüşhane ve Bayburt, batısında Giresun, doğusunda Rize illeri ile çevrili olan Trabzon, kuzeyinde de Karadenize kıyısı vardır. Yerleşim yoğunluğu sahil kesimlerdedir. Deniz seviyesinden başlayarak güneye doğru artan yükseklik bölgede 3000 metreyi bulur. Yüksek kesimlerde genellikle dağlar, tepeler ve yaylalar yer almaktadır.
Trabzonun Tarihi
Kent tarihinde ilk defa M.Ö. 5.yüzyılda Miletli Kolonistler tarafından kurulmuştur.
Roma ve Bizans devirlerini yaşayan Trabzon, 1204 yılında Pontus devletinin başkenti olmuştur.
1461 ‘de Fatih Sultan Mehmet tarafından alınan kentte Yavuz Sultan Selim Şehzadelik yapmış Kanuni Sultan Süleyman bu kentte doğmuştur.
Trabzonda Gezilecek Yerler
Trabzondaki Müzeler
Ayasofya Müzesi
Kostaki Konağı (Trabzon Müzesi)
Trabzon Kalesi
Trabzon Kalesi: Yörenin en iyi korunmuş eseridir. Şehir merkezinde ve denizden tepelere kadar uzanmaktadır.
Sümela Manastırı 
Trabzon’un güneyinde, Ziganalar’ın bir tepesinin yamacına yapışmış bir manastır harabesi vardır. Eteklerinde, ormanlar ile kaplı bir vadinin dibinde, Trabzon’a kadar uzanan Değirmen Deresi’nin kollarından biri akar. Halk buraya kısaca Meryem Ana der.
Eski adı ise Sumela Manastırı’dır.
Uzungöl
Trabzon’a 99 km ve Çaykara ilçesine 19 km uzaklıkta deniz seviyesinden 1090 m yükseklikte bulunan Uzungöl dik yamaçları ve muhteşem orman örtüsü ile Alplerin güzelliğini geride bırakmaktadır.
Trabzondaki Köşkler
Atatürk Köşkü: Soğuksu semtinde küçük bir çam korusu içinde yer alıp 20.yüzyılın hemen başında yaptırılmış, Atatürk 1934 ve 1937 yıllarında Trabzon’u ziyaretlerinde bu köşkte konuk edilmiştir. Onun ölümünden sonra Trabzon Belediyesi tarafından, dönemde kullanılan eşyalarla dekore edilerek, Atatürk Müzesi olarak ziyarete açılmıştır. Ulu önderimiz 1937 yılında vasiyetnamesinin bir bölümünü bu konakta yazmıştır.
Trabzondaki Cami ve Kiliseler
İnanç turizmi açısından önemli bir merkez olan Trabzon’da önemli camiler Gülbaharhatun Camisi, İskenderpaşa Camii, Çarşı Camisi, Büyük İmaret Camisi; önemli kiliseler Haghios Eugenius Kilisesi (Yeni Cuma Camii), Panaghia Chrysocephalos Kilisesi (Fatih Camii), Santa Maria Kilisesi, Ayasofya Kilisesi, Santa(Dumanlı) kiliseleridir.
Trabzondaki Hanlar
İlde bulunan hanlar, Vakıfhan, Taşhan, Alacahandır. Ayrıca Taşhan’ın yanında bir de Bedesten bulunmaktadır.
Trabzondaki Korunan Alanlar
Altındere Vadisi Milli Parkı
Uzungöl Tabiat Parkı
Trabzon Tabiat Anıtları
Trabzondaki Yaylalar
Sera Gölü Çevresi
Maçka-Şolma Yaylası
Maçka-Mavura Yaylası
Maçka-Kiraz Yaylası
Lapazan Yaylası
Maçka-Çakırgöl Yaylası
Çaykara – Uzungöl Turizm Merkezi
Karadağ Turizm Merkezi – Hıdırnebi ve Kuruçam Yaylaları
Tonya – Erikbeli Yaylası
Sazalanı Yaylası
Sis Dağı Yaylası
Kadırga Yaylası
Çatma Obası Yaylası
Düzköy (Haçka Obası) Yaylası
Trabzondaki Mağaralar
Çalköy Mağarası
Akarsu Köyü Mağarası
Piknik Mesire Yerleri
Boztepe
Çamburnu
Sera Gölü
Trabzonun Yemekleri
Pek çok yemeği yapılan hamsi, karalahana ve mısır ekmeği, hamsi kuşu, hamsi pilavı, hamsili kaygana, hamsi tava, lahana kavurması, hoşmerim, Akçaabat Köftesi, kıymalı ve peynirli Trabzon pidesi, Hamsiköy sütlacı yöre yemeklerindendir.

Eskişehir İli Hakkında Detaylı Bilgi

Eskişehir

İç Anadolu Bölgesi’nin kuzeybatısında yer alan Eskişehir’in topografik yapısını, Sakarya ve Porsuk havzalarındaki düzlükler ile bunları çevreleyen dağlar oluşturur. Sakarya ve Porsuk havzaları kuzeyden Bozdağ ve Sündiken sıradağları ile çevrelenirken batı ve güneyden ise İç Batı Anadolu eşiğinin doğu kenarında yer alan Türkmen Dağı, Yazılıkaya Yaylası ve Emirdağ ile çevrelenmektedir. İl merkezinin doğal sınırını belirleyen bu topografik yapı sonucu il merkezi yaklaşık olarak 13,653km2 dir. Sahip olduğu bu alan ile Türkiye topraklarının %1.8’ ini kaplayan il merkezinin deniz seviyesine olan yüksekliği ise 792m. dir.
Yaklaşık olarak %22’sini dağların oluşturduğu Eskişehir ilinin sahip olduğu yer şekilleri içerisinde ovaların payı ise %26 civarındadır.
Eskişehir ilinin dörtte birini çam, meşe, gürgen, ardıç, katran ve köknar ağaçlarından oluşan ormanlar kaplamaktadır. İlin orman alanı dışında kalan kesimlerindeyse su kenarlarında söğüt, ahlat ve kavak ağaçları bulunmaktadır.
Eskişehir il sınırları içerisinden Sakarya Nehri ve Porsuk Çayı geçmektedir. Eskişehir il sınır içinden geçen bu iki akarsu üzerinde 2 adet baraj bulunmaktadır. Bu barajlar Porsuk Çayı üzerinde inşa edilen Porsuk Barajı ve Sakarya Nehri üzerinde inşa edilen Gökçekaya Barajlarıdır.
İklim
Büyük bir kısmı İç Anadolu Bölgesi sınırları içinde kalan Eskişehir'de, bu bölgenin sahip olduğu İç Anadolu tipi karasal iklim görülmektedir. Kışları soğuk ve kar yağışlı, yazları sıcak ve yağışsız bir iklim olan karasal iklimde yağışlar şehrin dağlık kesimleri hariç az ve kısa sürelidir. Yağışlı gün sayısının ortalama olarak bir yılın 90-100 gün olduğu Eskişehir’de yıllık yağış ortalamasının 373,6 mm’dir. Eskişehir ilinin en az yağış aldığı aylar Temmuz, Ağustos ve Eylül aylarıdır.
En sıcak ve en soğuk ayların ortalamaları 21,5 °C ve -0,8 °C (Temmuz ve Ocak) olduğu Eskişehir ilinde kaydedilen en yüksek sıcaklık 39,1 °C, en düşük sıcaklık ise 26,3 °C'dir. Sıcaklık rejimi karasal niteliktedir.
Eskişehir ilinin genelinde hakim olan karasal ilkime karşın, Sarıcakaya Vadisi’nde Akdeniz iklimi özellikleri gösteren mikroklima hakimdir.
Eskişehir’de kışın doğudan batıya doğru esen rüzgarlar halimken, baharın ilk aylarından kuzeybatı rüzgarlarının hâkim olduğu görülmektedir. Bahar mevsimin sonunda güneybatı, batı ve kuzeybatıdan gelen rüzgârlar görülür.
Yaz mevsiminde bazı günler doğudan gelen şiddetli rüzgârlar görülebilmektedir. Sonbahar mevsiminde ise, Eylül ayının son günlerinden itibaren doğu, kuzeydoğu ve güneydoğu rüzgarları hakim olmaktadır.
Nüfus
Birleşmiş Milletler raporuna göre yaşanabilirlik açısından Türkiye'deki kaliteli yaşanabilecek ikinci şehri olan Eskişehir ilinin merkez ilçeyle birlikte 13 ilçesi vardır. İlin toplam nüfusu 781.247 olup, merkez ilçe nüfusu ise 595.157 'dir.
İl genelinde nüfus yoğunluğu 48 kişi iken, merkez ilçe de bu rakam 194 kişiye ulaşmaktadır. Merkez ilçe dışında, şehrin en kalabalık ilçesi 25.406 kişilik nüfus oranıyla Sivrihisar  ilçesidir. 
Eskişehir
781.247
700.355
80.892 

İlçe
Toplam nüfus
Şehir nüfusu
Köy nüfusu
Alpu
13.870
5.497
8.373
Beylikova
7.450
3.744
3.706
Çifteler
16.936
11.887
5.049
Eskişehir Merkez
595.157
570.825
24.332
Günyüzü
8.135
1.824
6.311
Han
2.526
1.298
1.228
İnönü
7.583
4.316
3.267
Mahmudiye
9.144
5.069
4.075
Mihalgazi
3.476
1.708
1.768
Mihalıççık
11.618
3.287
8.331
Sarıcakaya
5.924
2.508
3.416
Seyitgazi
17.624
3.197
14.427
Sivrihisar
25.406
10.293
15.113

Rize İli Hakkında Detaylı Bilgi

Rize İli Hakkında Bilgi

Yüzölçümü: 3.920 km2.
İlçeleri: Merkez, Ardeşen, Çamlıhemşin, Çayeli, Derepazarı, Fındıklı, Güneysu, Hemşin, İkizdere, İyidere, Kalkandere, Pazar.
Karadeniz Bölgesi’nin, Doğu Karadeniz Bölümü’nde, il ve bu ilin merkezi, kent, 40°21′-41°25′ doğu boylamlarıyla 40°33′-41°21′ kuzey enlemleri arasında yer alan il, kuzeyden Karadeniz, doğudan Artvin, güneyden Erzurum batıdan Trabzon illeriyle çevrilidir.
Yüzey Şekilleri: Rize İli toprakları, Doğu Karadeniz Bölgesi’nin en yüksek dağlarının uzandığı kesimde uzanır. İl toplam alanının % 78′i dağlar, % 21′i yaylalarla kaplıdır. Oranı ancak % 1 olan ovalar, kıyıda ırmakların denize döküldüğü yerlerde küçük düzlükler biçimindedir. Yükselti, kıyıdan başlayarak güneye doğru dik ola-
rak artar. Kıyıda denize duvar gibi dik inen dağlar yükselir. Kıyıdan 15-20 km içeride yükselti 400-500 m, 40-50 km içeride ise 2.500-3.000 m dolayındadır. Bu dağların doruklarında ve kuzeye bakan yamaçlarında buzul oluşumları görülür. Dağlar, ilin Erzurum ve Bayburt sınırında duvar gibi yükselir. Buralarda hayvancılık açısından büyük önem taşıyan yaylalar vardır.
Doğu Karadeniz Kıyı Dağları’na bağlı olan dağların, Rize sınırları içerisinde kalan bölümleri en yüksek noktaları oluşturur. Bundan doğuya doğru yükselti daha da artar. 3.000 m’yi aşan birçok doruk arasında Kaçkar Dağı (3.737 m) en yüksek noktadır. Rize, Artvin, Erzurum il sınırlarının kesiştikleri noktada bulunan dağ, aynı zamanda Doğu Karadeniz’in en yüksek, Türkiye’nin 4. yüksek doruğudur. Kaçkar Dağı’nın kuzeydoğusunda Barut Dağı (3.521 m), Ziglat Dağı (3.511 m), güneybatısında Verçerik Tepe (3.711 m) ve Hipot Dağı (3.560 m) önemli yükseltiler arasındadır. Demir Dağları, Kaçkarlar’ın güneybatısında Erzurum-Rize sınırında yer alır. En yüksek noktası Tekfur Tepe’dir (3.354 m). İlin güneyinde uzanan dik dağ sıraları üzerindeki ormanlar arasında geniş alanlar kaplayan yaylalar göze çarpar. Yaylaların ortalama yükseltisi 1.500 m dolayındadır. Yaylalar, hayvancılık açısından taşıdığı önem nedeniyle yaz aylarında kalabalıklaşır. Güneydeki dağlardan doğan ve kuzey yönünde akan, rejimleri düzensiz ırmaklar, Karadeniz’e ulaşır. İyidere, Büyükdere, Ortaköy Deresi, Fırtına Deresi, Çağlayan Deresi, Kıbledağ Deresi başlıca ırmaklardır. Kuzeyde dağlık alandan doğan İyidere (İkizdere), Cemil ve Karadere ile birleşir. Merkez İlçe’nin 15 km batısında Kaleli yakınlarında denize dökülür. İyidere üzerinde hidroelektrik santralı kuruludur. Fırtına Deresi 2.300 m yükseklikten doğar, küçük derelerle beslenir. Karadeniz’e dökülür. Güneydeki dağlık alanda, birçok küçük krater gölü vardır. Irmakların denize döküldüğü yerlerde, küçük kıyı ovaları, dışında düzlük görülmez.
İklim ve Bitki Örtüsü: Kıyılarda ılık, bol yağışlı iklim egemen olmasına karşın, güneydeki dağlık alana çıkıldıkça iklim sertleşir, sıcaklık düşer, yağış oranı artar, kar yağışı görülür. Rize, Türkiye’nin en çok yağış alan ilidir. Yıllık ortalama sıcaklık 14.2°C, en soğuk ay şubat en sıcak ay ağustostur. Yıllık ortalama yağış tutarı 2.357 mm’ yi bulur.
İlde, yamaçlar hemen her mevsim yeşil ve gür bir bitki örtüsüyle kaplıdır. Bitki örtüsü deniz kıyısından başlayarak 2.200-2.400 m’ye kadar yükselir. Sarıçam, genelde yüksek yerlerde görülen bir ağaç türü olmasına karşın, il merkezinin doğusunda Kapıçam adı verilen yerde denize inen sarıçam ormanı, bu yönüyle bitki coğrafyası açısından ilginç bir örnek oluşturur. Bunun dışında 300 m yükseltiye kadar olan yamaçlarda kızılağaç, karaağaç, gürgen, kayın, kestaneyle başta ormangülü olmak üzere ormanaltı çalı türleri; 1.000-1.200 m’ye kadar karışık olarak geniş yapraklı ağaç ormanlar görülür. Bu ormanlar için de karışık olarak titrek kavak, ceviz, meşe, huş, fındık, kuş üvezi, karayemiş vardır. 800-1.500 m arasında kayın, göknar, ladin ve sarıçam karışık ormanları görülür. 1.500 m’nin üzerinde yalnızca iğneyapraklı ladin ve sarıçam ormanları yer alır. Ormanın doğal yayılışı 2.200 m’ye kadar çıkar; daha yukarılarda, orman üst sınırında alp bitkileri yetişir. Kıyı kuşağında çay tarımı yapmak amacıyla, daha yukarılarda hayvan otlatma ve yayla yerleşimi nedeniyle, orman alanları daralmış, bütünlüğü ve doğal dengesi bozulmuştur.
Toplumsal Yapı ve Ekonomi: 1997 nüfus sayımına göre, alt sıralarda sırada yer alan ilde, Merkez ve Çayeli, ilin en kalabalık, Hemşin, Çamlıhemşin, İyidere, Fındıklı, en düşük nüfuslu ilçeleridir. Halkın geçiminde önemli bir yer tutan tarım etkinlikleri için yeterli ve elverişli alanlar, il topraklarının dağlık yapıda oluşu nedeniyle sınırlıdır. Halkın yaklaşık % 70′i tarıma dayalı işlerde çalışır. Çay, tüm tarımsal üretime egemendir. 1925′te ilk çay fidanlığı kuruldu. Üretilen çaya devlet tarafından satın alınma güvencesi verilmesi, çay üretimine ilgiyi artırdı, 1950′den sonra büyük gelişme gözlendi ve giderek çay ilde tek ürün durumuna geldi, tüm verimli topraklar, mısır ekim alanları çay tarımına ayrıldı. Çay ekim alanlarının gelişmesi, orman alanlarının çayın yetişemediği yüksek alanlara çekilmesini doğurdu. Tarımın ağırlığı kıyı kesiminde olup burada çay dışında meyve de yetiştirilir. İç kesimlerde hayvancılık ve tahıl tarımı yaygınlaşır. İlde etkili 935 hektar alandan 3.200 ton tarım ürünü alınır. Bunun büyük bölümünde mısır ekilir. Baklagillerden yeşil mercimek; endüstri bitkilerinden çok az miktarda tütün; yumru bitkilerden patates yetiştirilir. Kıyı kesiminde iklim, çeşitli meyvelerin yetişmesine olanak sağlar. Çayın ön plana çıkmasından önce meyvecilik daha yaygın yapılmaktaydı. İlin en önemli ürünü, yılda 500 bin ton dolayında üretilen yaş çay yaprağıdır. Hayvancılığın gelişimine elverişli geniş çayır ve meralar sınırlıdır. Çayın yaygınlaşmasıyla bir bölümü hayvan yemi olarak kullanılan mısır ekim alanlarının daralması, hayvancılığı geriletmiştir. Kıyı kesiminde ahır hayvancılığı gelişmiştir. Her aile kendi ölçülerine ve gereksinimlerine göre birkaç hayvan besler. Toplam büyük ve küçükbaş hayvan sayısı 210 bin, kümes hayvanları sayısı 220 bin kadardır. Süt, et, deri, yumurta, bal başlıca hayvansal ürünlerdir. İkizdere İlçesi’ndeki Anzer Yaylası’nda üretilen Anzer balı, çok değerlidir. Balıkçılık önde gelen uğraşlardandır. Ormanlar yüzölçümünün % 39′unu kapsar. Çay tarımının gelişmesi kıyı kesiminde; yaylacılık yukarı kesimde orman alanının daralmasına yol açmıştır. Bakır ve manganez, başlıca doğal kaynaklardır. Endüstri gelişmiş sayılmaz. İlin çeşitli yerlerine yayılmış, 50 dolayında çay işleme tesisi vardır. İlk çay fabrikası 1947′de il merkezinde kuruldu. Çay işleme yakın yıllara kadar devlet tekelinde kaldı, ancak 1985′ten sonra çayda özelleşmeye geçilmesi, çay üretimi ve işlenmesinde ücretle çalışan nüfusun artışına yol açtığı gibi önemli bir sermaye birikimi sağlandı. Çay dışında besin, orman ürünleri metal eşya, kimya, kâğıt, öteki başlıca endüstri etkinlikleridir. İl merkezindeki Çay Paketleme Fabrikası, İyidere’de Çaysan Ambalaj ve Paketleme Fabrikası, yılda 8.5 milyon ton un üreten Rize Un Fabrikası, Ege’den getirilen üzümü işleyerek sirke üreten bir fabrika, Karadeniz Çivi ve Tel Fabrikası, Karadeniz Balık Sanayi, Yeter Sunta Sanayii (Yetsan), Karadeniz Orman Ürünleri Sanayi (Korusan), büyük ölçekli endüstri kuruluşlarıdır. Ayrıca, besin, metal eşya, orman ürünleri ve dokuma alanlarında etkinlik gösteren küçük atölyeler de vardır. İlin geleneksel ve yerel desenlerini taşıyan dokumalar, günümüzde de el tezgâhlarında üretilmektedir.

Düzce İli Hakkında Detaylı Bilgi

Düzce İli Hakkında Detaylı Bilgi

Genel Bilgiler

Yüzölçümü: 1065 km2
Nüfus: 156.326 (2000)
İl Trafik No: 81

Hakkında Bilgi

Düzce Batı Karadeniz’in tek antik kenti olarak ayakta kalan, günümüzün önemli idari, ekonomik ve sosyal gelişmelerle hep yükselme yolunda; bir çok alanda gelişimini sağlayacak alt yapısı mevcut; ancak 17 Ağustos ve 12 Kasım 1999 Depremlerinden sonra kısa sürede yeniden kalkınabilmesi için; 09 Aralık 1999 tarihinde 81. İl oldu.

Yağmur ormanları olarak adlandırılan ormanları, birbirinden güzel yaylaları, Tabiat harikası Samandere ve Güzeldere Şelaleleri, Efteni Kuş Cenneti, Kaplıcaları, Yaylaları ve Akarsuları ve Batı Karadeniz Bölgesinin ayakta kalan tek Antik Kenti Prusias – Konuralp Müzesi ile görülmeye değer bir ildir.

İLÇELER: 

Düzce ilinin ilçeleri; Akçakoca, Cumayeri, Çilimli, Gökyaka, Gümüşova, Kaynaşlı ve Yığılca'dır.

Akçakoca: Akçakoca, Karadeniz Bölgesi'nin Batı Karadeniz Bölümü'nün en batısındadır.

İlçenin 35 km uzunluğundaki kıyı şeridinde yer alan geniş ve kaliteli kumsalı, berrak ve temiz denizi, Ceneviz Kalesi, Fakıllı Mağarası ve hepsinden önemlisi halkının candan ve sıcak oluşu şehri aranan merkez haline getirmektedir. 

Gölyaka: Gölyaka ilçesi Batı Karadeniz Bölgesi, batı sınırları içerisinde Düzce İlinin en batı ucunda yer almaktadır. Gölyaka su kaynakları yaylaları ve ormanlarıyla bir çekim merkezi olarak kendisini göstermektedir. 

Cumayeri: Düzce’nin kuzeybatısında yer alan Cumayeri ilçesi Aralık 1999’da Düzce’nin il olmasıyla birlikte bu ile bağlanmıştır. 

Çilimli: Çilimli Batı Karadeniz Bölgesinde yer almakta olup, doğusunda ve güneyinde Düzce ili, batısında Cumayeri ilçesi ve kuzeyinde Akçakoca ilçesi bulunmaktadır.Özellikle kış aylarında Düzce Ovası’nda görülen sis tabakasına Çilimli ve civarında rastalınmamakta bu nedenle yerleşim alanı olarak ideal bir konumdadır. 

Gümüşova: İlçe Düzce iline 18 km. mesafede olup Düzce ovasının bitişiğindedir. Avlanmanın serbest olduğu dönemlerde ilçeden geçen Melen Çayı’nda balık avcılığı yapılmaktadır. İlçe fındık, çay, kayın ve ceviz gibi Karadeniz iklimine has bitki dokusuna sahiptir. 

Kaynaşlı: Kaynaşlı, İstanbul-Ankara yolu üzerinde, Bolu Dağı’nın Düzce Ovası’yla birleştiği boğazda kurulmuştur. 

12 Kasım 1999’da meydana gelen Düzce depreminde Kaynaşlı yerle bir olmuştur. Uzun fay kırıklarının ve çatlaklarının oluştuğu ilçede 313 kişi hayatını kaybetmiş, 544 kişide yaralanmıştır.12 Kasım depreminde Kuzey Anadolu Fayı kırığı Kaynaşlı’da son bulmuştur. Fayın ucunda bulunan Kaynaşlı bu nedenle 12 Kasım depreminden en fazla etkilenen yerleşim yeridir. Şehirde bulunan binaların %90’ından fazlası hasar almıştır. 

Yığılca: Batıdan Düzce ili ve Akçakoca ilçesi, güneyden Kaynaşlı ilçesi ve Bolu ili, kuzeyden Zonguldak ilinin Alaplı ilçesi, doğudan Bolu ilinin Mengen ilçesi ile çevrili bulunmaktadır.

NASIL GİDİLİR?

Karayolu: Düzce ile Türkiye'nin en büyük iki ili olan Ankara ve İstanbul'u birbirine bağlayan TEM otoyolu ve D-100 karayolu üzerinde bulunduğundan ulaşım son derece kolaydır. 

Denizyolu: Düzce İli Akçakoca İlçesi ile Karadeniz'e açılmakta olup, Akçakoca iskele barınağı ticari amaçlarla kullanılmaktadır. Ancak Denizyolu ile yolcu ve yük taşımacılığı yapılmamaktadır.

GEZİLECEK YERLER

Müzeler

Konuralp Müzesi: Batı Karadeniz'in tek antik Kenti olan Konuralp Düzce'nin beldesi ve iç içe Antik Roma Kenti olan " Prusias Ad Hypium" üzerine kurulmuştur. Konuralp müzesinde, 1825 adet arkeolojik, 456 adet etnoğrafik, 3837 adet sikke olmak üzere toplam 6118 adet eser bulunmaktadır. Bu eserler müze bahçesi, arkeoloji, etnoğrafya, taş eserler salonları ile sikke bölümlerinde sergilenmektedir. Müze Tel:(+90-380) 212 38 17 

Cami ve Türbeler

Konuralp Beldesi'nde bulunan Konuralp Camii 14. yy' da yapıldığı bilinmektedir. Yüz yıl kadar önce Dilaver Ağa isimli bir şahıs tarafından onarılarak bugüne kadar korunabilmiştir. Konuralp Türbesi, Karaköy Türbeleri, Cumayeri ve Ahmet Dede Türbesi Düzce'nin önemli türbeleridir. 

Korunan Alanlar

Düzce - Demirciönü Tabiatı Koruma Alanı

Konumu: Batı Karadeniz Bölgesinde, Düzce ili, Akçakoca ilçesi sınırları içerisinde yer almaktadır. Saha; 430 Ha. büyüklüğündedir. 

Ulaşım: Akçakoca'ya 10 km. uzaklıktadır. 

Özellikleri: Sahada; kayın,gürgen,kestane ve meşe türlerinin yer yer saf, yer yer karışık meşcereleri oluşturması, optimum yağış alanlarından doğal özellikleri bozulmamış bir örneğini teşkil etmesi yanı sıra zengin bir alt flora ve fauna potansiyeline sahipyöre nadir bir ekosistemi özelliği göstermektedir. 

Kayın,gürgen, kestane, meşe, kavak, ıhlamur, kızıl ağaç, yabani fındık, orman gülü, ayı üzümü, böğürtlen, kocayemiş, orman sarmaşığı, ısırgan ve çayır otları sahada bulunan başlıca bitki türleridir. 

Sahada; ayı, yaban domuzu, tilki, tavşan, kurt, çakal, karaca, keklik, kartal, karga, yabani güvercin, atmaca bulunmaktadır. 

Göl ve Şelaleler

Efteni Gölü: Efteni Gölü 100 metre yükseklikte, Düzce ile Gölyaka'nın sınırları içinde kalmaktadır. Düzce'nin 14 km. güney batısında, Elmacık Dağı silsilesinin eteğinde Asar, Uğur, Küçük Melen sularının ve yan derelerin oluşturmuş olduğu tatlı su gölüdür. Efteni Gölü, göçmen kuşların göç yolu üzerinde bulunan önemli ve ender merkezlerden biridir. Göl, 1992 yılında Orman Bakanlığı Milli Parklar Av-Yaban Hayatı Koruma Genel Müdürlüğü tarafından koruma statüsüne alınmış olup, avlanmak yasaktır. 

Yaklaşık 150 çeşit su kuşu türüne ev sahipliği yapan gölde, Kuğu, Karabatak, Flamingo, Su Tavuğu, Boz Kaz, Yeşilbaş Ördek, Sakar Meke, Sumru, Kız Kuşu, Çulluk, Balık Kartalı, Balıkçıl, Yılan Boyun, Angıt ilk göze çarpan kuş türleridir. Efteni Gölü çevresinde gölün izlenebilmesi için Kuş Seyir Terasları ile ziyaretçilerin bilgi alabileceği bir de tanıtım merkezi bulunmaktadır. 

Güzeldere Şelalesi: Güzeldere Şelalesi, Düzce'nin Gölyaka ilçesinin sınırları içerisinde Düzce'ye 28, Gölyaka'ya ise 16 km mesafedeki Güzeldere Şelalesi 135 m. yüksekliktedir ve estetik yönden yörede ayrıcalıklı bir konuma sahiptir. 

Samandere Şelalesi: (Tabiat Anıtı) Düzce'nin güneydoğusunda, il merkezine 26 km. mesafede Samandere Köyü sınırları içinde bulunan ve tabiat olaylarının meydana getirdiği özellikler ile oluşan Samandere Şelalesi, Orman Bakanlığı'nca "Tabiat Anıtı" olarak tescil edilmiştir. Samandere Şelalesi'nin de bulunduğu 500 metrelik dere boyunca, anıt ağaçlar, 3 adet şelale ve 1 de Cadı Kazanı adı verilen derin bölüm bulunmaktadır. 

Plajlar

Akçakoca: Düzce’nin kuzeyinde ve Karadeniz kıyısında yer alan şirin ilçesi Akçakoca, bir tatil ve turizm cennetidir. Karadeniz sahilinde doğal yapısı ile dikkat çekin bu ilçe yaz ayları boyunca özellikle çevre ilçelerde yaşayanların ve bir çok turistin uğrak yeridir. Bu sahil şehrinde çok sayıda otel, pansiyon, kamping ve restorantlar turizme hizmet vermektedir. 

Melenağzı Köyü ve Plajı: Akçakoca’nın 13 km batısında bulunan bu Melenağzı Köyü’nde balıkçılık hayli önemlidir .Köy içinden geçerek Karadeniz’e dökülen Melen Çayı, balıkçı teknelerinin barındığı doğal bir liman görünümündedir. Irmak boyunca teknelerle gezi imkanı vardır. Sahil boyunca geniş plajlar, kır kahveleri, gazinolar ve kamping alanları bulunmaktadır. 

Karaburun Köyü ve Plajı: Akçakoca ilçesine 10 km. uzaklıktadır. Yeşil ile mavinin içiçe geçtiği Karaburun Plajı, doğal kumsalı, şirin ev ve pansiyonları, kır kahveleri, lokanta ve gazinolarıyla yaz aylarının en önde gelen dinlenme ve eğlenme yerlerindendir. 

Edilli Ağzı Plajı: Ormanla denizin adeta kucaklaştığı bu alanda geniş ve doğal plajlar, özellikle sakin yer arayanlar için ideal bir ortamdır. 

Çayağzı Kumpınar ve Akkaya Köyü: Karadeniz Ereğli yolu üzerinde, Akçakoca merkezinin 7 km doğusunda başlayan ve sahil boyunca uzanan geniş doğal plajları büyük rağbet gören bu yörede, ormanlar arasında akan derelerde balıkçılık yapılabiliyor. Orman içi piknik ve yürüyüş alanları bulunan bölge kuş avcılığı için de uygundur.

Mağaralar

Düzce'nin Akçakoca ilçesinin 8 km. güneydoğusundaki Fakıllı Köyü'nde bulunan Fakıllı Mağarası ilgi çekmektedir. Mağaraya, 1 metre yüksekliğinde, 15 metre uzunluğundaki bir galeriden ulaşılmaktadır. Hala doğal özelliğini koruyan mağaranın içinde çeşitli yönlere giden galeriler, ilgi çekici sarkıt ve dikitler mevcuttur. 

Yaylalar

Kocayayla-Şehirli Yayla, Odayeri Yaylası, Torkul Yaylası, Topuk Yayla, Kardüz Yaylası Düzce'nin önemli yaylalarıdır. 

COĞRAFYA

Düzce Batı Karadeniz havzası içinde yer alır. Düzce doğusunda Bolu, batısında Sakarya ve kuzeydoğusunda Zonguldak illeri ile komşudur. Denizden yüksekliği 120-180 metre arasında değişmektedir. Belli başlı akarsuları Büyük Melen Çayı, Küçük Melen Çayı, Asar Suyu, Uğur Suyu ve Aksu Deresidir.

Bitki örtüsü olarak oldukça zengin ve yeşilin her görüntüsü vardır. Ovada kavak, fındık ve çeşitli meyve ağaçlarına, yüksek kesimlerde kayın, meşe, köknar, kızılağaç, çam ağaçların bulunduğu zengin orman alanlarına sahiptir. Ayrıca dik meyilli yüksek olan yerlerde zamanla açılmış fındık bahçeleri geniş yer teşkil etmektedir. 

Bölgede yazlar sıcak kışlar soğuk geçmesine rağmen iklimi, Batı Karadeniz iklimi ile Orta Anadolu iklimi arasında geçiş niteliğindedir. 

TARİHÇE

Düzce'nin bilinen tarihi M.Ö. 1390 yıllarına kadar gitmektedir. Bu zaman içinde yöre, birçok kavmin ve Devletin istilasına maruz kalmıştır. Bu nedenle, çevre tarih öncesi ve sonrası Frig, Lidya, Pers, Roma, Bizans, Selçuk ve Osmanlı uygarlıklarının izlerini taşımaktadır. Yörenin Osmanlı hakimiyetine geçişi Orhan Gazi'nin Komutanlarından Konuralp Bey tarafından 1323 yılında gerçekleşmiştir. 

17 Ağustos 1999 ve 12 Kasım 1999 depremlerini yaşayan Düzce 1'i yeni 6'sı eski ilçe dahil edilerek 09 Aralık 1999 tarihli Bakanlar Kurulu kararıyla İl Statüsüne kavuşturulmuştur.

NE YENİR?

Düzce ilinde yöresel yemekler olarak, Arnavut Böreği, Şıl Börek, Göbete ve Mantısı, Katlama, Sarı Burma ve Su Böreği, Boşnak Böreği ve Tatlısı, Gözleme, Höşmerim ve Tavuklu Keşkeği, Lepsi, Mamursa ve Halujları, Kara Lahana Yemeği ve Mısır Ekmeği sayılabilir.

NE ALINIR?

Düzce'den alınabilecek şeyler olarak yörenin en önemli tarımsal ürünü olan fındık ile tütün kolonyası sayılabilir. 

YAPMADAN DÖNME

Akçakoca Ceneviz Kalesi'ni gezmeden,
Aydınpınar Beldesi'nde tereyağda alabalık yemeden,
Konuralp Müzesi'ni gezmeden,
Efteni Kuş Cenneti ile Güzeldere Şelalesi'ni görmeden, 
Kaynaşlı'da et-mangal yapmadan, 
Fındık-tütün kolonyası almadan, 
....Dönmeyin. 

Denizli İli Hakkında Detaylı Bilgi

Denizli

Denizli ili, Ege Bölgesinde bir il merkezidir. Denizli 500 Bin'i aşan merkez nüfusuyla, İzmir'den sonra Ege bölgesinin en büyük kentidir. Denizli Türkiye'nin ise en büyük ve en gelişmiş on altı şehrinden biridir (kent merkezi: 537.000). Bir sanayi, ihracat ve ticaret merkezi olan Denizli aynı zamanda otuz bini aşan öğrenci sayısıyla bir üniversite şehridir. Bir yılda milyonlarca yerli ve yabancı turisti ağırlayan Denizli bir turizm kenti olmasının yanısıra düzenlenen yerel, ulusal ve uluslararası etkinliklerle (bkz. festivaller) eğitim, kongre, kültür ve sanat merkezi özelliğindedir. Güney Ege Kalkınma Ajansı'nın (Geka) merkezi de Denizli'dir.

Akdağ'ın (Babadağ) kuzey yamaçları eteklerinde, Büyük Menderes'in kolu olan Aksu çayına kavuşan derelerle hafifçe yarılmış bir plato üzerinde yer alan Denizli, yeni bir kenttir. 11. yüzyıla kadar Denizli Ladik ("Laodicaea on the Sea") olarak adlandırılan ve su bakımından zengin bir yerleşme vardı. Asıl kent buradan 6-7 kilometre kadar kuzeydeki Laodikya (Laodicaea) idi. Selçuklular ve Bizanslılar arasındaki savaşlar sonucu yıkıma uğrayan ve özellikle suyolları bozulan Laodikeia zamanla terk edilmeye başlanmış ve yerleşme 11. yüzyıldan başlayarak bol su kaynaklarının bulunduğu Denizli Ladik'e doğru yer değiştirmeye başlamıştır. Kent 1702-1703'teki bir deprem sırasında büyük zarara uğramış ve daha sonra yeniden kurulmuştur. Ege kıyılarından iç kesimlere sokulan doğal bir yol üzerinde bulunan Denizli, özellikle 1950'li yıllarda karayollarının düzelmesinden sonra, bu konumunun ve çevresindeki tarım etkinliklerinin gelişmesi sonucu hızla kalabalıklaşmış ve 1950'de 22.000 olan nüfusu, aradan geçen 60 yıl içinde 20 katından fazla artmıştır.

Sanayisi ve ticareti çok hızlı gelişen Denizli, Türkiye'nin en kalkınmış kentlerinden biridir. Anadolu Kaplanları'ndandır. Dünya'da tekstilin en önemli başkentleri arasındadır. Denizli, Türkiye'nin on büyük ekonomisi arasındadır. Kent, havlu, bornoz ve ev tekstilinde ABD ve AB pazarında iyi bir prestije sahiptir. Havası ve doğası Ege Bölgesi'nin ortalamalarını yansıtır. Valisi Yavuz Erkmen, Belediye Başkanı Osman Zolan'dır.

Halk arasındaki deyişiyle kızı ve horoz'uyla ünlüdür; şehrin birkaç noktasında horoz heykeli bulunur. Dünyaca bilinen doğa harikası Pamukkale de şehrin simgelerinden biridir. Pamukkale, Unesco'nun dünya kültür mirası listesindedir. Karahayıt da uluslararası termal bir merkezdir. Ayrıca en yüksek dağı Honaz Dağı aynı zamanda Ege Bölgesi'nin en yüksek dağıdır (2532 m). Şehirde UNESCO'ya giren Hierapolis, Laodikya, Tripolis vb. birçok antik kent bulunmaktadır. 2011 yılında belediye başkanı Nihat Zeybekçi'nin milletvekili adayı olmasından sonra koltuğa yine Adalet ve Kalkınma Partisi'nden Osman Zolan geçmiştir.

Eğitim
Denizli ili, okur yazar oranı %94 civarındadır. İldeki eğitime verilen yüksek önem neticesinde, Özellikle ÖSS, SBS gibi ortaöğretim ve üniversiteye giriş sınavlarındaki iller arası başarı sıralamasında her yıl ilk 3 sırada olmak üzere (çoğunlukla 1. sıra) kalıcı bir yere sahiptir. Bu nedenle Denizli ili ülke çapında yüksek eğitim düzeyi ve kalitesi, başarılı öğrencileriyle tanınan bir imaja sahiptir. Ayrıca 3 Temmuz 1992 tarihinde kurulan Pamukkale Üniversitesi, Denizli'ye sosyo-ekonomik ve kültürel açıdan ayrı bir dinamizm ve canlılık getirmiştir. 31.000'i aşkın üniversite öğrencisiyle Pamukkale Üniversitesi her geçen gün daha da büyümektedir. Hızla inşa edilen Pamukkale Üniversitesi Kınıklı kampüsü yakın bir gelecekte Türkiye'nin en iyi kampüslerinden biri olmaya adaydır.

Ekonomi
Denizli ilinin ekonomisi sanayiye ve ticarete dayalıdır. Denizli, bir ihracat ve sanayi kentidir. Hizmet sektörü de oldukça gelişmiştir. Son 15 yıl da sanayisi müthiş bir gelişme göstermiştir. ABD'ye bakır tel ihraç etmiştir. Faal nüfusun %45'i tarım, balıkçılık,Arıcılık,ormancılık ve hayvancılıkla uğraşır. Bütün gelirin %30'u sanayiden sağlanır. Türkiye'de Anadolu Kaplanları olarak bilinen ihracatçı şehirlerin başında gelir. Her yıl milyarlarca dolarlık ihracatıyla Türkiye'nin lokomotif sanayi şehirlerinden biridir. Denizli Türkiye'de ve dünyada tekstilin başkenti olarak anılıyor olsa da son yıllarda tekstilde yaşanan ekonomik kayıplar nedeniyle ekononik dengeler mermer ve doğal taş sektörü üzerine kaymıştır. Denizli'den tüm dünya ülkelerine traverten ve türevi olan mermer ve doğal taş ihracatı gerçekleştirilmektedir.

Tarım
Denizli tarıma çok elverişlidir. Başlıca tarım ürünleri; buğday, arpa, Ceviz, mısır, nohut, tütün, haşhaş, üzüm, İncir ve pancardır. Sebze üretimi ise 250 bin tondur. Üzümden sonra, kavun, karpuz, elma, armut, vişne, kiraz, şeftali, badem, erik ve nar bol miktarda yetişir.

Antepfıstığı üretimi gün geçtikçe artmaktadır. 120.000 zeytin ağacından ortalama 1000 ton zeytin elde edilir. Mevcut su potansiyeli bütün ekili araziyi sulamaya elverişlidir. Ekili arazinin önemli kısmı sulanmaktadır. 95.000 incir ağacı bulunmaktadır...

Sanayi
Sanayi hızla gelişmektedir. Dokuma ve metal sanayi ön sıradadır. Başlıca büyük sanayi işletmeleri ise; Dentaş Ambalaj Sanayi, Er-Bakır Elektrolitik Bakır, Denizli Çimento, Paşabahçe, Kardemir Haddecilik, Eke Metal, Menderes Tekstil, Aynes Gıda, Ayyem Tarım, Tosunoğlu Tekstil, Integro, Tümteks Tekstil, Gökhan Tekstil, Kaynak Group, Abalıoğlu Yem, Ugurlu Oto Cam, Zorlu Holding Taç ve Linens,Lezita, Değirmenci Group, Evliyaoğlu Tekstil, Aysan Dekoratif Raf Sistemleri, Pamukkale Kablo, KONMAK, Erikoğlu Tekstil, DEDA Deri Sanayi, ADA İç Giyim, Deniz Tekstil, FABER, AKÇA Beton, Altınbaşak, İnceoğlu Un Fabrikası, DEPAŞ Prefabrik ,AKMETAL Ferforje... Bu fabrikaların dışında ayrıca ayakkabı, kablo, somun, civata, tuğla, plastik, sunta, mukavva, oksijen gazı, cam ürünleri, pamuk ürünleri, yem, kuruyemiş, un, kireç, motor parçaları, deri ürünleri, mobilya ve mermer, gıda, levha üreten sanayi şirket ve tesisleri vardır.

Ulaşım
İlde Denizli Çardak Havaalanı vardır.THY karşılıklı olarak Denizli-İstanbul seferlerini gerçekleştirmektedir.Hac dönemlerinde direkt Mekke seferleri de yapılmaktadır. Kara ulaşımında İzmir ve Antalya gibi önemli kentlerimizin kavşak noktasında bulunan Denizli'den birçok otobüs firması geçiş yapmaktadır. İlde 7 tane köprülü kavşak, 2 tane tüp geçit bulunmaktadır.

İdari Yapi
Denizli merkeze bagli toplam 8 belde ve 17 köy vardir. Ama bunlar 2010 yılında merkeze bağlanarak Denizli Bütünşehir Belediyesi olmuştur. Yakında da Büyükşehir Belediyesi statüsü kazanacaktır.

Nüfus
Şehrin 1927'de 16.500 olan nüfusu, 1990'da 203.741'e, 2000'de 275.500'e, 2007'de 480.000'e çıkmıştır. 2008 Yılında 479.000 olan nüfus 2010 Yılında 500 Bin'i geçmiştir. Denizli'nin 2010 Yılında ki Kent Merkezi nüfusu 537.000'dir. Toplam il nüfusu ise 1 Milyon'a Yakındır.(933.000)

İçişleri Bakanlığının 2006/8352 sayılı kararının 12.08.2006 tarih ve 26257 sayılı Resmi Gazete'de yayınlanması ile; Denizli ili merkez ilçeye bağlı Akkale, Bereketli, Gümüşler, Kayhan, Kınıklı, Servergazi, Hallaçlar, Üçler, Korucuk, Bağbaşı, Gökpınar ve Göveçlik Belediyeleri ile Bozburun, Eskihisar, Goncalı, Hisar, Kadılar, Karakurt, Saruhan, Şirinköy, Güzelköy (Yiğenağa) ve Karakova Köylerinin tüzel kişiliklerinin feshedilerek Denizli Belediyesi sınırları içine katılması 5393 sayılı Belediye Kanununun 11inci maddesi uyarınca uygun görülmüştür. Bu belde belediyeleri 2009 yerel seçimlerine katılamayacaklardır. Bütünşehir yasasının yürürlüğe konmasıyla birlikte kent merkezinin nüfusu 465.000'e yükselmiştir. Denizli il merkezinin nüfusu 501,000'dir (2010).
    1927: 15.800
    1990: 203.800
    1995: 230.700
    2000: 275.500
    2004: 323.231
    2007: 389.754
    2008: 479.381
    2009: 488.768
    2010: 550.000

İklim
İlin kuzey kısmı Ege, güney kısmı Akdeniz bölgesine dahildir. Kıyı kesimlerinden iç bölgelere geçit yerinde olduğundan, kuzey kısımda az da olsa iç bölgelerin iklimi hissedilir. Ege Bölgesi ikliminden sıcaklık olarak biraz düşük farklılıklar görülebilir. Denizli'de dağlar genel olarak denize doğru dik olduğundan, denizden gelen rüzgarlara açık bulunmaktadır. Kışlar ılık ve yağışlı geçmektedir. İlde yıllık sıcaklık ortalaması 15,8 °C'dir.
Aylar     Oca     Şub     Mar     Nis     May     Haz     Tem     Ağu     Eyl     Eki     Kas     Arl
Ort. en yüksek °C     10     11     15     20     38     43     48     40     31     27     22     15
Ort. en düşük °C     -1     2     4     8     12     16     25     18     14     10     6     3



Denizli Türküleri
    Kale (Davaz) Zeybeği, Yöresi: Kale (Davaz)/Denizli
    Zobalarında Kuru da Meşe Yanıyor Efem, Yöresi: Tavas/Denizli
    Elindedir Bağlama Yöresi, Acıpayam/Denizli
    Ginede Yeşillendi Acıpayam Yolları, Yöresi: Acıpayam
    Bir Yayla İsterim, Yöresi: Acıpayam/Denizli
    Yağar Yağmur, Yöresi: Tavas/Denizli
    Mendil Verem mi? Yöresi: Denizli
    Al Yazmamı Düreyim, Yöresi: Acıpayam/Denizli
    Denizli'nin Adım Adım Yolları, Yöresi: Denizli
    Cemilem, Yöresi: Acıpayam/Denizli

Bitki örtüsü
Denizli'nin yarısı % 59'u ormanlarla kaplıdır.Çayır ve meralar % 10, ekili ve dikili arazi % 43'tir.Ekime müsait olmayan kısmı sadece % 1'dir.

İlin bitki örtüsünü çoğunlukla orman ağaçları ile Akdeniz iklimine has makiler meydana getirir. Ormanlarda karaçam, kızılçam, sedir, ardıç, meşe, kayın, çınar ve dişbudak gibi ağaçlar bulunur.Ormanların başladığı sınırların altında kalan dağ eteklerindeki geniş alanlar çalılık ve fundalıklarla kaplıdır.

Müzeler
    Atatürk ve Etnografya Müzesi
    Pamukkale Arkeoloji Müzesi (Hierapolis)
    Denizli Arkeoloji Müzesi (Proje halinde)

Medya
Kentte medya oldukça gelişmiştir. Denizli'de üç tane yerel televizyon bulunur (DRT, DEHA, ART). Ayrıca kentte çok sayıda süreli olarak yayınlanan dergi ve gazete bulunmaktadır.

Festivaller
    Denizli Belediyesi - Ege Aşıklar Bayramı
    Denizli Belediyesi - Cam Festivali
    Denizli Belediyesi - Uluslararası Amatör Tiyatrolar Festivali
    Denizli Belediyesi - Uluslararası Halk Dansları Festivali
    Denizli Belediyesi - Liselerarası Tiyatro Festivali
    Denizli Belediyesi - Uluslararası Türkçe Sözlü Müzik Festivali (Türkçevizyon)
    Denizli Belediyesi - Geleneksel Türk Spor Oyunları
    Denizli Belediyesi - Genç Denizli Rock Müzik Festivali
    Denizli Belediyesi - Genç Denizli Film Festivali
    Denizli Sanayi Odası - Avrupa Çocuk Filmleri Festivali
    Efes Pilsen Blues Festival
    Pamukkale Üniversitesi - Uluslararası Aphrodisias-Laodikeia Gençlik,Spor,Kültür ve Sanat Festivali
    Pamukkale Üniversitesi - Uluslararası Akdeniz Jazz Festivali
    Pamukkale Üniversitesi - Bahar Şenlikleri
    Pamukkale Üniversitesi - Hayal Perdesi Oyuncuları Üniversitelerarası Tiyatro Festivali
    Pamukkale Üniversitesi - Uluslararası Sanat Kolonisi
    Pamukkale Üniversitesi - Bilim Şenliği
    Pamukkale Üniversitesi - Üniversitelerarası Dans Festivali
    Uluslararası Heykel Kolonisi
    Pamukkale Üniversitesi - Rock Fest
    Pamukkale Üniversitesi - Paü Rekreasyon Oyun Şenlikleri
    Pamukkale Üniversitesi - Edebiyat Buluşmaları
    Türkçe Şöleni

Alışveriş Merkezleri
    Teras Park Outlet Avm
    Forum Çamlık Avm
    Sümer Park Avm
    Kınıklı Pekdemir Avm
    Adres Pekdemir Avm (Yarı aktif-İnşaa halinde)
    Koçtaş
    Egs Park

Kongre ve Kültür Merkezleri
    Paü Müzik ve Sahne Sanatları Fakültesi Konser Salonu
    Denizli Kongre ve Kültür Merkezi (Egs Park)
    Ziya Tıkıroğlu Sanat Merkezi
    Paü Kongre ve Kültür Merkezi
    Çatalçeşme Oda Tiyatrosu
    Belediye Sanat Merkezi
    Pamukkale Antik Tiyatro
    Halk Eğitim Merkezi

Sinemalar
    Belediye Sanat Merkezi
    Beyaz Sahne - Kınıklı Pekdemir Avm
    Cinebonus 3D - Forum Çamlık Avm
    Avşar - Teras Park Outlet Avm
    7D Cinema - Teras Park Outlet Avm
    Fun Time 6D - Forum Çamlık Avm
    Playland XD Theatre - Sümer Park Avm

Tiyatrolar
    DKM Tiyatro
    Batı Edebiyatları ve Sanat Topluluğu (Pamukkale Üniversitesi)
    Tiyatro mu Tiyatro
    Ok-Ay Sahne Sanatları
    Masal Çocuk Tiyatrosu
    Denizli Belediyesi Şehir Tiyatrosu
    Denizli Müzik ve Sahne Sanatları Derneği Tiyatro Bölümü (DEMSAD)
    Denizli Şekil Tiyatrosu
    Denizli Yaşam Tiyatrosu
    Edebiyat Dostları Tiyatro Topluluğu
    Denizli Kent Tiyatrosu (Denizli Belediyesi Kent Konseyi Gençlik Meclisi)
    Tabib'ül Curcuna (Pamukkale Üniversitesi Tiyatro Kulübü)
    Hayal Perdesi Oyuncuları (Pamukkale Üniversitesi Tiyatro Kulübü)
    Denizli Tiyatrosu
    Birleşik Kamu-İş Konfederasyonu Tiyatro Topluluğu
    Denizli Sanat Tiyatrosu
    Pahoy Tiyatro Grubu

Denizli'de Çekilen Film ve Diziler
    Vali
    Çil Horoz
    Berzah
    Acı ve Kin
    Elindedir Bağlama
    Japonyalı Gelin
    Jendepus
    Hayalet Sürücü 2
    Yaşamın Kıyısında

Turizm
Pamukkale: Pamukkale, kaynak sularının kirecinden oluşmuş bir cennet köşesidir. Türkiye'nin en tanınmış doğa harikasıdır. Yılda bir buçuk milyonun üzerinde yerli ve yabancı turist Pamukkale'yi ziyaret etmektedir. Pamukkale 2700 metre uzunluğunda ve yüksekliği 160 metredir. Parlak beyaz rengiyle Pamukkale'yi 50 km uzaklıktan görmek mümkündür. Ayrıca Pamukkale'de Hierapolis antik kenti,antik havuz, antik tiyatro, arkeoloji müzesi gezilmesi gereken yerlerdendir. Tepesinde antik Roma'dan kalma Hierapolis adlı kutsal antik şehir bulunur. 5-10 km yakınında Laodikya antik kenti bulunur. 5 km ilerisinde ise uluslararası bir termal merkez olan Karahayıt vardır. Denizli'de bunların dışında çok sayıda antik kent bulunmaktadır. Keloğlan ve Kaklık mağaraları ise mutlaka görülmesi gereken diğer turistik yerlerdendir. Pamukkale ve Karahayıt bölgesinde beş ve dört yıldızlı oteller, pansiyonlar termal turizm ve kaplıca hizmeti vermektedir.

Büyük Parklar
    Adalet Parkı
    İncilipınar Parkı
    Çamlık Park
    Kent Orman
    Sümer Parkı
    Yunus Emre Parkı
    Eskihisar Parkı
    Bağbaşı Parkı
    Sevindik Parkı

Meşhur yemekleri
    Tandır kebabı
    Keşkek
    Çaput Aşı
    Sıyırma
    Yoğurtlu Patlıcan Gömmesi
    Sura
    Kaçamak
    Gındıra Çorbası
    Tavuklu keşkek
    Dirit
    Patlıcan dolması
    Biber Tatarı

Tarihçe
Denizli şehri, ilk defa bugünkü şehrin 6 km kuzeyinde, Eskihisar Köyü civarında kurulmuştur. Bu şehir M.Ö. (261-245) yılları arasında, Suriye Kralı II. Antiyokustheos tarafından kurulmuş ve karısının adına izafeten LAODICIA denilmiştir. Türkler Denizli havalisini zaptettikten sonra, şehrin suyunun bol bulunduğu bugünkü Kaleiçi mevkiine naklettirmişlerdir.

Denizli adına, tarihi kaynaklarda başka başka isimler olarak rastlamaktayız. Selçuklu kayıtları ve Denizli mahkemesi serciye sicilleri (Ladik), (laodikeia) ismini vermektedir. Ibni Batuta'nın seyahatnamesi (Tunguzluğ) denilmektedir. Mesalikullebsar'da da (Tunguzlu) olarak kaydedilmiştir.

Timurlenk'in zafer namesini yazan, Şerafettin Zemdi (Tenguzlug) ve (Tonguzlug) gibi iki isimden bahsetmektedir. Tensiz kelimesi eski Türkçe'de Deniz demektir. Tunguzlu ise bugünkü imlasıyla Denizli demektir. Netice olarak Denizli adi, Tunguzlu ve Tunguzlu kelimelerinin zamanla ağızdan ağıza, Denizli kelimesi haline gelmesiyle bugünkü şeklini almıştır.

18. ve 19. yüzyıllarda Denizli
Anadolu Eyâleti'nin merkezi Kütahya Sancağı’na 1451'de bağlanan Denizli Kazası, 16. ve 17. yüzyıllarda, Nahiye-i Lazıkıyye (Merkez), Nahiye-i İbsili, Nahiye-i Kaş-Yenice ve Nahiye-i Aydos olmak üzere dört nahiyeden oluşmaktaydı.

Lazıkıyye merkez nahiyesi, aşağı yukarı bu günkü Denizli merkez ilçesi sınırlarında, İbsili, Buldan ve Güney’in bulunduğu bölgede, Aydos ise Buldan ve Güney'in kuzeyinde, Uşak iline bağlı Ulubey, Eşme ve Alaşehir'in güneyinde batıda Kiraz yakınlarına kadar uzanan bir sahayı kapsıyordu.

Bu Nahiyeler 17. yüzyılda kaza haline getirilerek, İbsili Nahiyesi: Ezine, Kaş-Yenice Nahiyesi: Çarşamba (Cıharşamba) adını almıştır. Aydos ise daha 16. yüzyılda Gök-Öyük Kazası adıyla anılmaya başlanmıştır. Adı geçen kazalara Honaz’da katılınca sayıları beşe yükselmiştir.

18. yüzyılın sonlarında, Avarız ve Bedel-i Nüzul, İmdâd-ı Seferiye ve Hazeriye vergileri ile ilgili belgelerde zaman zaman Buldan adının geçtiği de görülmektedir. H. 1213 (1798) tarihli bir salyane defterinde Denizli ve bağlı kazalar şöyle sıralanmaktadır: Kazay-ı Denizli, Kazay-ı Ezine, Kazay-ı Buldan, Kazay-ı Honaz, Kazay-ı Gök-Öyük. Defterde Cıharşamba kazasının yer almadığı onun yerine Buldan’ın yazıldığı dikkati çekmektedir.

Denizli Şer'iye Sicillerinde yer alan tevzi defterlerinde, şehrin yıllık masraflarına ve vergilerine katkıda bulunan 26 adet köy kaydedilmiştir. Karcı köyünün birinci sırada yer aldığını gördüğümüz bu tabloda hissesine en az vergi düşen köy de Bekirli’dir. Karcı, günümüzde Başkarcı adını almıştır. Gelir kaynakları arasında ceviz ağacından yapılan dokuma tezgâhları bulunur ki, Denizli el dokumacılığı yüzyıllarca bu tezgâhlarda üretilen kumaşlarıyla ün salmıştır.

Yukarıda adı geçen köylerin yanında 1781'den itibaren şer’iye sicillerindeki bazı kanıtlarda Eldenizli, Şamlı Kebir adlı köylerin adları görülmektedir. Yıllık ortalama 50’şer kuruş vergi ödedikleri anlaşılan bu köylerden Eldenizli günümüzde aynı adla varlığını sürdürmekteyken, Şamlı Kebir ve Şamlı Sagir, Aşağı ve Yukarı Şamlı adlarını almışlardır.

18. yüzyıl boyunca Kütahya Sancağı’na bağlı bir kaza olmaya devam eden Denizli, 19. yüzyılda Anadolu Beylerbeyliği’nin bölünmesi üzerine sancak haline getirilerek, yeni kurulan Aydın Sancağı'na bağlanmıştır. 1867 düzenlemesinden sonra Menteşe ile birleştirilen Denizli tekrar kaza olarak, Aydın Sancağı'na katıldıysa da 1883'de Denizli sancağı yeniden kurulunca mutasarrıflık haline getirilmiş ve 1884'te Tavas, 1888’de Garbi Karaağaç’ın ( Acıpayam ) katılmasıyla Osmanlı dönemindeki en geniş sınırlarına ulaşmıştır. Bu dönemde 6 kaza ve 1 nahiyeden oluşan Denizli’nin toplam köy sayısı da 385'e ulaşmıştır.

Konya İli Hakkında Detaylı Bilgi

GENEL BİLGİLER
Yüz ölçümü: 38.183 km²
Nüfus: 1.750.303 (1990)
İl Trafik No: 42
İnsanlık tarihinin ilk yerleşim yerlerinden biri olan ve tarih akışı içerisinde birçok medeniyetin izlerini bağrında taşıyan Konya, adeta bir müze şehir hüviyetindedir.
Sayısız tarih, kültür ve doğal zenginliklerine sahip olan Konya yetiştirdiği İslam büyükleri ile de tanınmaktadır. Konya tarih boyunca belli başlı yollar üzerinde yer almıştır. Tarihi İpek Yolu’nun en önemli ticaret ve konaklama merkezlerinden birisi olmuştur.
İLÇELER:
Konya ilinin ilçeleri; Karatay, Meram, Selçuklu, Ahırlı, Akören, Akşehir, Altınekin, Beyşehir, Bozkır, Cihanbeyli, Çeltik, Çumra, Derbent, Derebucak, Doğanhisar, Emirgazi, Ereğli, Güneysınır, Hadım, Kulu, Sarayönü, Seydişehir, Taşkent, Tuzlukçu, Yalıhöyük ve Yunak’tır.
Akşehir: İl merkezinin 132 km. batısındadır.Türk ulusunun geleneksel hazır cevaplılığını güldürüleriyle yansıtan Nasreddin Hoca Türbesi’nin bulunduğu, ilçede Seyyid Mahmud Hayrani Türbesi, Garp Cephesi Müzesi, Taş Camii, Hıdırlık mesire yeri, Kilise, Akşehir gölü turistik yerlerindendir. Her yıl 5-10 Temmuz tarihleri arasında Uluslararası Nasreddin Hoca Şenlikleri yapılmaktadır.
Beyşehir: İl merkezinin 92 km. batısındadır. İlçe turizmine canlılık kazandıran Beyşehir Gölü bir milli park hüviyetindedir. Göl üzerinde 30′a yakın ada, 13 çeşit balık vardır. Eşrefoğlu Camii ve Türbesi, Taş Medrese, Çifte Hamam, Bedesten, Kubadabat Köşkü kalıntısı ve Beyşehir Köprüsü önemli tarihi ve turistik yerleridir. Ayrıca Eflatun Pınar ve Fasıllar Anıtı dünyaca tanınan yerleridir. Doğal güzellikleri ile ünlü ilçede Yaka Manastır, göl içerisindeki Hacı Akif Adası, dikit sarkıtları ile dolu mağaraları ilgi çekicidir.
Bozkır: İl merkezinin 119 km. güneyindedir. Zengibar Kale Kalıntısı, Kaya Mezarları, Selçuklu Devri Köprü, Osmanlı devri Bozkır Camii, Akçapınar Çamlığı, Sarıot Yaylası ve Söğütlü Pınar önemli tarihi ve doğal güzellikleridir.
Cihanbeyli: İl merkezinin 97 km. kuzeyindedir. Her türlü otomobil sporlarının yapılabileceği ve akşam güneşinin ayrı bir güzellik sergilediği Tuz Gölü ve peri bacaları oluşumları ile ilgi çekicidir.
Çumra: İl merkezinin 48 km. güneydoğusundadır. Zengin höyük varlığı ve sit alanları ile ilgi çekicidir.İlçede bulunan Çatalhöyük’ün tarihi M.Ö. 7000′e kadar uzanmaktadır. İlk ev mimarisi ve ilk kutsal yapılara ait özgün buluntular ile insanlık tarihine ışık tutan bir merkezdir. Anadolu’da ilk yerleşik hayata başlandığını gösteren Neolitik devri iskan yerlerinden birisidir. Kazılarda bulunan çok sayıda eser, Konya Arkeoloji ve Ankara Anadolu Medeniyetleri Müzesi’nde teşhir edilmektedir.
Doğanhisar: İl merkezinin 122 km. batısındadır. Yayla ve dağ turizmine yönelik yöreleriyle tanınan ilçe, Yunus Emre ve Taptuk Emre Mezarı, camiileri, tarihi kalıntılar ve doğal güzellikleriyle eşsiz bir yöredir.
Ereğli: İl merkezinin 145 km. doğusundadır. Ulu Camii ve Rüstem Paşa Kervansarayı önemli tarihi eserlerindendir. Akhüyük kükürtlü suyu, traverten oluşumları ile ilgi çekicidir.
Hadım: İl merkezinin 120 km. güneyindedir. İlçeye adını veren Hz. Hadimi Türbesi, bir doğa harikası kalıntılar, kaya mezarları, mağaraları ve yaylalarıyla turizme yönelik bir ilçemizdir.
Halkapınar: İl merkezinin 168 km. doğusundadır. Ivriz Kaya kabartması, dünyadaki ilk tarım anıtıdır. Ivriz Çayı dağ turizmine yönelik alanları ile ilgi çekicidir.
Ilgın: İl merkezinin 87 km. kuzey batısındadır. Sağlık turizmine yönelik Roma devrinden kalan kaplıca ve içmelerin bulunduğu ilçede, tarihi camiiler ve bedesten vardır.
Kadınhanı: İl merkezinin 60 kuzeybatısındadır. İlçeye adını veren Raziye Sultan Han ve camiiler bulunmaktadır. Ayrıca mağaraları, Kestel Kalesi ve astım hastalarına iyi geldiği bilinen Kestel Ormanları ve şifalı içme suyu ile ünlüdür.
Karapınar: İl merkezinin 96 km. doğusundadır. Selimiye Külliyesi, doğa harikası olan Meke Krater Gölü ve gölde yaşayan Meke Kuşları, Acı Göl, antik bir şehir kalıntısını içeren Çıralı Göl, Meyil Gölü önemli yerlerdir.
Seydişehir: İl merkezinin 134 km güneybatısındadır. Seyyid Harun Veli Türbe ve Camiisi, mağaraları, tarihi kalıntıları ve yayla turizmine yönelik alanları ile ünlü ilçemizdir.
GEZİLECEK YERLER
Müzeler ve Örenyerleri
Müzeler
Mevlana Müzesi
Arkeoloji Müzesi
Çini Eserler Müzesi
Mezar Anıtları Müzesi
Taş ve Ahşap Eserler Müzesi
Etnografya Müzesi
Akşehir Müzesi
Ereğli Müzesi
Atatürk Müzesi
Büyük Şehir Belediyesi A.R. İzzet Koyunoğlu Müzesi Detaylı Bilgi
Ereğli Müzesi
İvris Kaya Anıtı – Aydın Kente / Halkapınar
Karatay Müzesi (Medresesi): Emir Celaleddin Karatay tarafından 1251 yılında yaptırılmış. Selçuklu medresesidir. Selçuklu ve Osmanlı dönemi çini eserler sergilenmektedir.
İnce Minare Müzesi :(Medresesi) Selçuklu veziri Sahip Ata Fahrettin Ali tarafından 1254 yılında yapılmıştır. Beylik ve Selçuklu dönemi taş ve ahşap eserler sergilenmektedir.
Sırçalı Mezar Anıtlar Müzesi: 1242 yılında kurulmuştur. Sanat yönünden çok zengin Selçuklu Beylikler ve Osmanlı devirlerine ait mezar taşları bulunmaktadır.
Koyunoğlu Müzesi: Konya’nın köklü ailelerinden İzzet Koyunluoğlu, Topraklık Mahallesindeki evinde yıllarca toplamış olduğu tarihi eserlerle özel bir müze ve kitaplık kurmuştur. Daha sonra kurmuş olduğu müze ve kitaplık Konya Belediyesine bağışlanmıştır. Müzede arkeolojik ve etnografik eserler sergilenmektedir.
Akşehir Arkeoloji Müzesi: Hitit, Frig, Lidya, Roma ve Bizans dönemi eserleri teşhir edilmektedir.
Akşehir Atatürk Müzesi: İstiklal savaşı sırasında Garp cephesi Komutanlığının karargahı olarak kullanılan tarihi bina, Atatürk Müzesi olarak o günlü özelliklerini koruyarak bugün hizmet vermektedir.
Örenyerleri
Konya Etnografya Müzesi
Çatalhöyük – Küçük Köy Çumra
Bolat Örenyeri – Hadim / Bolat Köyü
Karahöyük – Meram / Harmancık Mah. Kubadabat – Beyşehir – Gülkaya
Ayaelena Kilisesi – Selçuklu – Sille Mah.
Çatalhöyük: Konya’ya 60 km uzaklıktadır. Arkeolojik kazılar devam etmektedir. En erken yerleşim katı M.Ö.5500 yıllarına tarihlenmektedir. İnsanlık tarihinde ilk yerleşme, ilk ev mimarisi, ilk kutsal yapı Çatalhöyük’te olmuştur. Yapılarda kullanılan malzeme kerpiç, ağaç ve kamıştır. Bulunan bazı eserler Konya Arkeoloji Müzesine teslim edilerek bir kısmı teşhir edilmektedir.
Kilistra Antik Kenti: Konya’nın güney batısında 55 km. mesafededir. Kral yolu üzerinde bulunan ve İsa’nın havarilerinden Saint Paul’ün ilk vaaz verdiği yerlerdendir. Arkeolojik kazıları devam eden bölgede Hac Plank Şapel, Sümbül Kilise, Çiftli Sırahane, Büyük Su sarnıcı gibi yerler ortaya çıkarılmıştır.
Sille Aya-Elana Kilisesi: Sille şehir merkezine 8 km. mesafede bir yerleşim yeridir. M.S. 327 senesinde Bizans İmparatoru Constantin’in Annesi Helena, Hac için Kudüs’e giderken Konya’ya uğramış ve ilk Hıristiyanlık çağlarına ait oyma mabetleri görmüş, burada bir mabet yaptırmaya karar vermiştir. Kilisenin vaaz kürsüsü ve duvarlardaki renkli figürler birer sanat şaheseridir.
Anıtlar
Eflatunpınar: Eflatunpınar, Hititler döneminde kurulmuş kutsal Hitit Anıtıdır. Beyşehir’e 22 km. mesafededir. Anıt, göğü taşıyan ve yerle gök arasında ilişki kuran Tanrıları tasvir etmektedir.
Fasıllar Anıtı: Dünyanın en büyük kaya anıtlarından biridir. Fasıllar Anıtı, tanrıyı bir dağ tapınağında iki arslan arasında gösterir.
Eflatunpınar Hitit Anıtı: Konya- Beyşehir ilçesindedir. Anıt bir su kaynağının kenarında dikdörtgen taşlar üzerinde kabarmalardan oluşmaktadır. Niteliğini koruyan kabartmalar ön kısımda 14 adet taş bloklar üzerine oyulmuştur.
İvriz Kabartması: Halkapınar ilçesinde İvriz köyündedir. Hititler tarafından yapılmış bir kabartmadır.
Saray ve Hanlar
Kubad-Abad Sarayı: Beyşehir gölünün güneybatısında yer almaktadır. 1226- 1236 yıllarında yaptırılmıştır. Türk Saray Külliyesinin en eski örneğidir.
Zazadin Han: Konya-Aksaray yolunun 25. km.dedir. 1236 yılında yapılmıştır.
Horozlu Han: Konya-Beyşehir yolu 44 km.dedir. Kışlık ve yazlık olarak iki tipte yapılmıştır.
Obrukhan: Konya-Aksaray yolundadır. Tipik bir Selçuklu Hanıdır.
Camiler, Türbeler ve Kiliseler
Mevlana Türbesi Ve Dergahı (Merkez) , Selçuklu Köşkü, Sahip Ata Külliyesi (Merkez), Sırçalı Medrese, Karatay Medresesi, Hasbey Dar-ül Huffaza, İnce Minareli Cami ve Medrese (Merkez), Aziziye Cami (Merkez), Selimiye Cami, Eşrefoğlu Cami (Beyşehir) Konya’nın önemli cami ve medreseleridir.
Konya’da bulunan türbelerden bazıları Sultanlar Türbesi, Emir Nureddin Kümbeti, Gömeç Hatun Kümbeti, Hürrem Paşa Türbesi, Murad Paşa Kızı Türbesi, Sinan Paşa Türbesi , Nasreddin Hoca Türbesi’dir.
Korunan Alanlar
Beyşehir Gölü Milli Parkı
Konya Tabiat Anıtları
Kocakoru Ormanı Tabiat Parkı
Akgöl Tabiatı Koruma Alanı
Kuş Gözlem Alanı
Akşehir ve Eber Gölü, Çavuşcu Gölü, Uyuz Gölü, Samsam Gölü, Kozanlı Gökgöl, Kulu Gölü, Ereğli Sazlığı, Karapınar Ovası, Beyşehir Gölü, Suğla Gölü, Hotamış Sazlığı, Bolluk Gölü, Tersakan Gölü ve Tuz Gölü Kuş Alanları Konya İli sınırları içinde bulunmaktadır.
Akşehir ve Eber Gölü
Çavuşcu Gölü
Uyuz Gölü
Konya Kapalı Havzası
Mesire Yerleri
Meke Krater Gölü: Karapınar ilçesine 8 km mesafede çift volkan patlaması ile oluşmuş bir krater gölüdür. Bu özelliği zeminde olmasından dolayı jeolojik açıdan oldukça ilgi çekicidir. Ayrıca bölgede Acıgöl, Çırak Göl ve Meyil Gölü adında bir çok krater bulunmaktadır.
Yerköprü Şelalesi: Hadim İlçesindedir. Şelale olmasının yanında bazı cilt hastalıklarına iyi geldiği bilinmektedir.
Kaplıcalar
Ilgın Termal Turizm Merkezi
Yeri: Ilgın kentinin doğusunda ve belediye sınırları içinde yer alır.
Ulaşım: Konya şehir merkezine 88 km. uzaklıktadır. Ilgın-Akşehir yolunun 2. kilometresinde bulunmaktadır.
Suyun Isısı: 42°C
PH Değeri: 7.0
Özellikleri: Hipertermal, hipotonik ve radyoaktif bir maden suyudur. Bikarbonat, kalsiyum, sodyum, karbondioksit.
Yararlanma Şekilleri: İçme, banyo, inhalasyon kürleri.
Tedavi Ettiği Hastalıklar: Kombine uygulamalar romatizmal sendromlar, karaciğer, safra yolları, metabolizma hastalıklarında etkilidir.
Konaklama Tesisleri: Konya Ilgın Kaplıca Tesisleri ( 570 Yataklı) Ilgın- Konya
Mağaralar
Konya ilini önemli mağaraları; Balatini Mağarası , Körükini Mağarası, Büyük Düden Mağarası’dır.
Sportif Etkinlikler
Avcılık: Beyşehir, Seydişehir, Hadim, Taşkent, Ilgın gibi dağlık ve ormanlık bölgelerinde av turizmi (yabancı ağırlıklı) yapılmaktadır.
Bisiklet Turları: Kentin ve civarının coğrafi yapısından dolayı bisiklet sporu gelişmiş durumdadır. Halen 5-9 Eylül tarihleri arasında ilde uluslararası Mevlana Bisiklet Turu adı ile uluslararası yarışmalar yapılmaktadır.
COĞRAFYA
Anadolu yarımadasının ortasında bulunan kent İç Anadolu Bölgesinin güneyinde yer almaktadır. Konya’nın toprakları 38257 km2 yüzölçümüne sahip olup, büyük bir kısmı iç Anadolu’nun yüksek düzlükleri üzerindedir.Güney ve Güneybatı kesimleri akdeniz bölgesine dahildir. Rakım ortalama 1011 m’dir.
Kara iklimi hüküm süren Konya’da yaz kuru ve sıcak ,kış soğuk ve yağışlı olmaktadır.
TARİHÇE
Konya’da ve çevresinde yerleşik düzen Prehistorik (tarih öncesi) çağdan başlar. Konya daha sonra Hitit, Frig , Lidya, Pers, İskenderun, Bergama, Roma, Bizans egemenliklerinde kalmıştır.1071 tarihindeki Malazgirt Meydan savaşından sonra Konya Selçukluların eline geçen şehir 1097 tarihinden 1277 tarihine kadar aralıksız Anadolu Selçuklularının başşehri olmuştur. Konya Selçuklulardan sonra Karamanoğulları ve Osmanlı dönemlerini yaşamıştır.
NE YENİR?
Çorbalardan Tayga, Mercimekli Oğmaç, Arapaşı,Tandır, Bamya, Süt, Tutmaç ve Erişte Çorbası
Et Yemeklerinden, Fırın Kebabı, Etliekmek, Çullama, iki bıçak arası ciğer, Topalak Köfte, Cella
Ekşili Kabak, Yumurtalı Kabak, Zülbiye (Papaz Yahisi), Patlıcan Bayıltan, Lahana Kapaması, Patlıcan Böğürmesi, Çöpleme
Böreklerden Peynirli Kıymalı Börek, Kıkırdaklı Börek, Tandır Saç, Su, Sedirler ve Tatar Böreğini geleneksel yemekler arasında sayabiliriz.
NE ALINIR?
Konya ilçe ve köylerinde dokunmuş halı ve kilim alınabilecek önemli eşyalardır. Bununla beraber Mevlana ve Konya’ya yönelik hediyelik eşya çeşidi bol miktarda bulunabilir.
YAPMADAN DÖNME
Mevlana Müzesini ve diğer müzeleri görmeden,
Çatalhöyük, Kilistrayı gezmeden,
Cami ,Saray ve hanları görmeden,
Düğün Yemeği yemeden,
Konya’nın köylerinde dokunan keçe, halı ve kilimlerden almadan,
10-17 Aralık Mevlana Anma Törenlerine katılmadan,
…Dönmeyin.